Cześć,
Mam na imię Marek i założyłem tego mini bloga, aby pokazać, że umiem pisać o pokerze. Dość sporo gram, ale ostatnio dużo przegrałem i właściwie stoję na skraju życiowego bankructwa. Mam nadzieję, że dzięki temu blogowi, uda mi się wyłapać jakąś fuchę w postaci pokerowego dziennikarza. Zobaczymy 🙂
Narazie zamieszczam próbkę swoich umiejętności, a gdyby ktoś chciał mnie zatrudnić to zapraszam do kontaktu onlinegracz at o2.pl. Nie jest jestem drogi 🙂 Jakość gwarantowana!
Pozdrawiam!
Phil Ivey, mimo młodego wieku, wiele zrobił już w swoim życiu dla siebie, swojej rodziny i innych ludzi. Jest doskonałym graczem, dokonuje cudów w turniejach, które wydają się być oczywiste, jest nieobliczalny w swojej strategii, a przy tym wszystko go bawi i cieszy, jak normalnego faceta.
W pokerowym świecie znany jest jako „The Tiger Woods of Poker”. Niektórzy nie zgadzają się z ta opinią, ale trzeba przyznać, że styl gry Ivea jest bardzo skoncentrowany, agresywny, tajemniczy i nieprzewidywalny, podobnie do stylu gry Tigera Woodsa. Być może częściowo mistrz nauczył mistrza jak grać. Z Tigerem Woodsem bowiem, Phil Ivey regularnie gra w golfa, podobnie jak z Michaelem Jordanem. Co ciekawe gry te podobno są również mocno obstawiane, jak gry Iveya w pokera.
Phil Ivey w przeciwieństwie do innych pokerzystów od samego początku uważa za swojego największego rywala samego siebie. To z sobą rywalizuje, to swoje bariery pokonuje, ciągle uważa siebie za przeciwnika. Takie zachowanie jest jednocześnie wyrazem jego skromności i krytycznego podejścia do własnej osoby. Ivey nie ocenia gry innych. Ocenia siebie i swój brak umiejętności, szczęścia, talentu itp.
Prywatnie Ivey jest fanem Los Angeles Lakers i Houston Rockets. Lubi hazardowe gry sportowe i kino. Jeszcze do niedawna jego żoną była Luciaetta, ale ich małżeństwo rozpadło się co kosztowało Iveya 15 milionów dolarów, dom, biżuterię i kolekcję torebek wartą ponad milion dolarów. Żona, która przez wiele lat okazywała mu wsparcie i zrozumienie nagle przestała być jego ostoją o Phil potrzebował czasu, aby się z tym uporać.
Nigdy nie przestał jednak działać charytatywnie i od dłuższego czasu wspiera fundację Tigera Woodsa „Tiger Jam Fundation”, a także wszelkie inne akcje na rzecz Afryki i jej mieszkańców. Nawet kiedy nie gra może to robić, bowiem potrafi promować swoją osobę na przykład takimi akcjami, jak zgoda na udostępnienie swojego wizerunku w celach marketingowych portalu FullTiltPoker. Czytaj dalej „Phil Ivey – człowiek który znany jest w pokerze jako „The Tiger Woods of Poker””
O pokerowej strategii wspomina się często, bowiem wielu graczy zdaje sobie sprawę, że dobra gra w pokera jest nią uwarunkowana. Niektórzy gracze swoją strategię opracowują latami albo dopiero, gdy jest wielokrotnie przećwiczona, wprowadzają ją do gry.
Oczywiście strategia zależy od odmiany pokera w jaką się gra. Nieco inna będzie w Poker Holdem, a nieco inna w Seven Card Stud. Są jednak pewne koncepcje wspólne dla wszystkich odmian. Pierwsza z nich jest wybór sposobu gry. Gracze mogą bowiem zostać sklasyfikowani jako Loose/Tight lub Passive/Agressive.
Pierwsza para Losse/Tight oznacza gracza, który albo czeka na dobre karty, jest cierpliwy i rzadko wchodzi do gry (Tight), albo też wchodzi do gry praktycznie za każdym razem, nie zależnie od posiadanych kart (Loose).
Druga para to gracz, który albo gra pasywnie i nie chce się wychylać ze swoją grą, często czeka, i sprawdza, nie podbijając zakładów (Passive), albo też często podbija, aczkolwiek robi to bardzo mocno tylko wówczas, gdy posada dobre karty (Agressive).
Za najgorszego gracza uważa się Loose Pssive ponieważ jest to gracz, który najczęściej podaje komendę „sprawdzam” albo „czekam” aby dowiedzieć się jaka karta będzie kolejną (np. w Texas Hold’em). Ponadto gracz tego typu ponosi bardzo duże straty, gdyż nie ma odwagi grać mocniej i wyżej, a wpłacone sumy, wyrównujące zakłady, najczęściej traci.
Za najlepszego gracza uznaje się Tight Agressive, czyli takiego, który z dobrą „ręką” wchodzi do gry i wówczas mocno podbija zakłady tak, aby gracze musieli albo spasować, albo też dużo żetonów dołożyć do puli chcąc go sprawdzić.
Siadając po raz pierwszy przy pokerowym stole można czuć się nieco zagubionym, tym bardziej, że przeważnie przy stołach spotkać można bardziej zaawansowanych graczy od siebie. Nie wolno się jednak zrażać pierwszymi próbami, albowiem poker to bardzo przyjemna, ciekawa i wciągająca gra, która bardzo szybko przed każdym otworzy swoje tajniki.
Cofając się w czasie, poker był grą typowo salonową, przy której nie jeden stracił życie, lub zdrowie. W czasach dzikiego zachodu, w pokerze liczyło się wyłącznie złoto i kobiety. Nieco później poker zszedł do podziemia i tam królował jako gra dla przestępców i typków spod ciemnej gwiazdy. Kto wówczas nie miał pieniędzy, lub za bardzo chciał je mieć musiał również umieć celnie strzelać.
Dopiero od kilku lat można mówić o pokerze dla wszystkich, o pokerze sportowym, o pokerze w którym liczy się przede wszystkim taktyka i umiejętności a nie ilość naboi w komorze rewolweru. Dzisiaj siadając przy stoliku nie trzeba się obawiać że sąsiad ma pod stołem nóż i że ktoś ucieknie z naszą wygraną.
Dzisiaj przed wszystkim gra się spokojniej, aczkolwiek gra wymaga coraz większych umiejętności. Poker stał się ponadto grą międzynarodową, a to głównie za sprawą Internetu, który umożliwił graczom z całego świata spotykanie się w tych samych pokojach, przy tych samych stolikach i walkę o te same nagrody.
Dla początkującego poker może być wielką niewiadomą i całą masą bliżej nieokreślonych zasad, ale gdy tylko zagra on pierwszy raz, drugi, trzeci… to każda kolejna gra pozwoli mu poznać pokera jako bardzo wartościowy sport i hobby.
Poker to gra karciana która doczekała się kilku, bardzo ciekawych publikacji książkowych na swój temat. Dzisiaj można z czystym sercem polecić kilka pozycji, które nawet największego amatora nauczą podstawowych zasad gry, a przy okazji wytłumaczą dlaczego poker jest aż tak wciągającą grą.
„Biblią pokera” pozostaje tutaj niezmiennie od lat, książka Doyla Brunsona pod tytułem „Super System”. Książka ta powstała w 1979 roku, a od tamtego czasu doczekała się już kilku reedycji, oraz drugiej części o nazwie „Super System 2”.
Trzeba tutaj jednak dodać, że autorem książki nie jest sam Doyle Brunson, bowiem zaprosił on do jej współtworzenia takich graczy jak: Bobby Baldwin, Chip Rees, Mike Caro i David Sklansky.
Wszyscy razem stworzyli doskonałe dzieło, w którym na temat pokera znajdziemy praktycznie wszystko. W dużym stopniu książka poświęcona jest przede wszystkim odmianie Texas Hold’em, której Brunson jest miłośnikiem, aczkolwiek inne odmiany również mają w niej swoje rozdziały. „Super System” to również pozycja poświęcona strategii gry w pokera, która jest bardzo ważnym elementem każdej gry. I
Inna ciekawą książką na temat Texas Hold’em jest książka pt. „Hold’em Poker” autorstwa Davida Sklansky’iego. Jak sam tytuł wskazuje jest to pozycja dla graczy, którzy tak jak m.in. Brunson umiłowali sobie odmianę Texas Hold’em. Tutaj bowiem znajdą wszystko na jej temat, poznają strategie, zasady gry, interesujące „ręce”, zasady licytacji i wiele innych informacji przydatnych w każdej rozgrywce.
Trochę o pokerze i graczach online. Blog. 